جعفر صابری/فروش شبکه ای

جعفر صابری 

اقتصاد بیمار و شرایط بحرانی بیکاری قشر عظیمی از جوانان جویای کسب وکار را به  هر سویی می کشاند و این گونه نگرشهای برخواسته از اقتصادی بیمار و جهان سومی در دراز مدت لطمات غیر قابل  جبرانی را به پیکره جامعه بخصوص روح و روان همین جوانان وارد میسازد که به هیچ وجه قابل جبران نخواهد بود.

 برای بهتر شناختن این معضل اجتماعی باید ابتدا تعریف درستی از کار را داشته باشیم:

 کار می‌تواند به‌عنوان انجام وظایفی تعریف شود که متضمن صرف کوشش‌های فکری و جسمی بوده و هدفشان تولید کالاها و خدماتی است که نیازهای انسانی را برآورده می‌کند و شغل یا پیشه، کاری است که در مقابل مزد یا حقوق منظمی انجام می‌شود. کار در همه فرهنگ‌ها اساس نظام اقتصادی یا اقتصاد است،‌ که شامل نهادهایی است که با تولید و توزیع کالاها و خدمات سروکار دارند.

 اما آنچه در این روش از فروش کالا  با عنوان شبکه ای مطرح میشود. به زبان ساده این است که شما کالایی را  به قیمت حداقل یک میلیون تومان خریداری میکنید و سپس با معرفی سه یا چها ر نفر که آنها هم یک میلیون تومان خرید می کنند از درصد تخفیفی برخوردار میشوید و البته شما می توانید خریدی هم نداشته باشید اما بهتر است که داشته باشید این فروش اگر نقدی و همان اول کار باشد بیست درصد برای شما تخفیف به همراه دارد ودوستان شما که معرفی کرده اید هم با خریدشان هم تخفیف میگیرند و هم به شما سود ی میرسد و این ادامه پیدا میکند والی آخر... شاید در نگاه اول داستان همان گلدکویست  باشد اما بااین تفاوت که اینجا جنسی وجود دارد و خرید وفروشی هم صورت میگیرد اما خرید از یک شرکت مثلاٌ ایرانی با کالا های صد در صد خارجی و مونتاژ شده در وطن، و این داستان با تمام بدی که دارد  به نظر خوب است چرا که در آمار اولیه بیش از ششصد هزار نفر در این سیستم وجود دارند که حدود دویست هزار نفر حسابی مشغول این کار هستند و هر روز هم بیشتر میشوند ودرواقع هرروز در حال خرید از کالا های این شرکت اولیه هستند که اقلامی چون ساعت مچی – ادویه جات – لوازم بهداشتی و آرایشی و حتی دم جوش دارد البته عسل هم موجود است!  در این روش از فروش، کالا توسط عزیز ترین دوستتان به شما معرفی می شود و شما نیز می توانید وارد این شبکه بشوید یعنی بهتر است که وارد شوید و در گیر آوردن مشتری برای این شرکت شوید  تا سود ی از فروش بگیرید!

این کل داستان فروش شبکه ای است که در ایران تعریف شده ، اما مهمترین سؤال ها اینها هستند؟

 این جا چه اتفاقی بعنوان کار برای این ششصد هزار نفر افتاده و اساساً  جز بازار یابی و فروش کالا به دوستان و اقوامشان چه اتفاقی افتاده البته تولید و فروش شرکت  اولیه بشدت افزایش داشته و دارد!و سود زیادی برای صاحب کار خانه و مدیران شرکت واسطه فروش ...

این روش به تنهایی  بد نیست که گاه بسیار هم خوب است ! اما واقعاً تعریف کار در این پروسه چیست؟

 مگر نه اینکه در فقه اسلامی اگر کالائی مثل طلا  بدون اینکه کاری رویش صورت گرفته باشد تنها با خرید و فروشش دارای مشکل شرعی است؟

این انبوه جوانان مشتاق کار و درآمد که  غالباً تحصیل کرده  نیز هستند  چگونه چرخ تولید این مملکت را می چرخانند و ما در آینده چه چیزی داریم که نامش را تولید  ملی می گذاریم؟

اینکه وزارت خانه ای با دادن مجوز و حتی قیمت گذاری روی کالای تولید این مراکز پشتیبان  قانونی ایشان می شود فاجعه ای هست که در آینده ی نه چندان دور  آسیب شدیدی به جامعه   جوان ما وارد می سازد و از طرف  دیگر  وجاهت  این گونه کسب و کار را که در جهان تعریف  درستی هم دارد را در ایران از بین می برد و اعتماد مردم را سلب می سازد.

هشدار ما به خانوادهای محترم، بخصوص جوانان عزیز این است که بیشتر بیندیشند و به دنبال مشاغل عاقلانه و درستی باشند که گرچه درآمدش اندک است اما منطقی و آینده دار باشد.

ضمناً صرفاً جهت اطلاع مسئولین محترمی که در این خصوص فعالیت میکنند ،عرض میکنم بد نیست  تاریخ این شرکت ها را مطالعه بیشتری نمایند و برای نمونه توجه داشته باشند که یکی از مهمترین دلایل فروپاشی دولت شیلی این گونه شرکت ها بودند!

 جعفر صابری